Te veel om op te noemen..

Vorige week dinsdag zijn Anouk en ik met Chansa en Ronald opnieuw de berg gaan beklimmen. We hadden wat te drinken en te snacken gekocht en hebben even gewacht tot het iets minder warm was. Kavindra is bezig met een soort van vriendenboek waar iedereen met een interview en foto’s in komt te staan dus we hadden wat te doen op de berg. Na een paar adempauzes waren we op de top en hebben kunnen genieten van het mooie uitzicht. Ik begon met Ronald te interviewen maar helaas is hij niet zo snel met antwoorden dus heb er ongeveer een uur over gedaan en nog heeft hij niet op alles geantwoord. Het was hilarisch, ik: “What is your favourite colour?” Ronald: “What’s my favourite coulr, what’s my favourite colour…… hmmmmmmmmmm…..shishibe.” (ik weet het niet) ik: “Ok, next question.” En dat ongeveer bij elke vraag. Maar toen ik vroeg wie zijn beste vriend was verwachte ik dat hij Chansa zou zeggen maar na lang nadenken zei hij: “It’s you!” Aaaahhhhhhh LIEF!! Na chansa zijn interview hebben we nog even verdeeld wie waar een huis gaat bouwen en hoe ons dorp dan gaat heten en toen we naar beneden gingen viel ik bijna waarna hij m’n hand vastpakte en vasthield tot we weer beneden waren, echt té schattig. That’s what friends are for…
Sinterklaas kapoentje, gooi wat in mijn laarsje! Zoals de kinderen hier het liedje zingen.. En hij gooide zeker wat in hun laarsje. Dinsdag 4 december hebben we schoen gezet met de kinderen. Toen ze naar bed waren hebben we de kamer versierd en snoepjes in de schoenen gedaan. En toen was het pakjesavond. De hele dag in de Boma geweest met Anouk om de laatste inkopen te doen en te zorgen dat de meiden evenveel zouden krijgen als de jongens. Voor Pijo, Emannuel en Charity hadden we in Kasama dingen gekocht en dat moest alleen nog ingepakt worden. We hadden voor elk kind een zakje gemaakt met een schrift, twee potloden, een pen, voor de jongens de voetbaltenue’s en een normaal shirt, een zakje chips en een flesje drinken. Voor de meiden hadden we dus de cheerleadershirts en voor de rest hetzelfde. Eerst hadden we lekker met z’n allen gegeten in de woonkamer want Pijo, zijn familie en Emanuel aten ook mee dus het paste niet meer in de eetkamer. Na het eten zei Emannuel dat ze ons wat te zeggen hadden, toen zeiden de kinderen in koor: “Thank you for the Sinterklaas meal!” Echt té schattig. Daarna mochten de kinderen even naar buiten omdat het zo warm was binnen en toen ze weer naar binnen gingen bleven Anouk en ik nog even buiten om tijdens het zingen snoep door de ramen naar binnen te gooien en op de deur te kloppen. We hadden het gedicht voor de deur gelegd en toen wij weer, heel onwetend natuurlijk, naar binnen kwamen, las Emannuel het gedicht voor:
Dear children,
My English is not very strong,
So some things might come out wrong.
For sweet children in Holland tonight is a special night.
But the mzungu’s told me in Zambia there are also children that never fight.

They live in a small village in Chinsali.
I asked where I could find them to Mr. Arie (de ‘r’spreken ze uit als ‘l’dus dit rijmt)
He said: “Go to the road sign in the shape of a heart.”
“Ok Mr. Arie, that’s very smart!”

After two months I found it and I’ve been listening around
If I could hear if the children would make a sound.
Then I heard the children singing,
A nice Dutch song about the gifts I’m bringing.

I saw some girls doing their hair and painting their nails,
They looked like princesses in fairytales!
They like their nails in red, blue or pink
This gift you will like very much, I think.

The boys really like to play with a ball.
So the mzungu’s gave me a call.
They told me they played very good
But it’s not so easy without a ball on their foot.

There are not only children there,
Some persons in the village take really good care.
Those people we also have to think about
Because they make me and Mr. Arie very proud.

Pijo, Charity and Emanuel take care of you
So Sinterklaas didn’t forget about them too.
They are always there for you all
So for tonight I brought them something small.

The gifts you will find somewhere in a room
Which is marked by a broom.
If you find the bag don’t open it yet
Give it to a mzungu and then you will soon find out what you get.

Be good kids and have no fear
And hopefully I will see you again next year.

Much love,

Sinterklaas.

Het was heel erg goed voorgelezen door Emannuel en sommige dingen vertaalde hij naar het Bemba zodat ze alles begrepen. De kinderen mochten de cadeaus gaan zoeken die we in twee grote maiszakken hadden gedaan die op wonderbaarlijke wijze zelfs naar jutezak roken. Josephine had de zakken als eerste gevonden en toen deelden Anouk en ik eerst de cadeaus voor de jongens uit. Het was echt zo schattig, Sampa ging klappen bij elk cadeautje dat hij eruit haalde en die blik in z’n ogen.. goud waard. Ze waren allemaal superblij met de shirts en broekjes. Toen waren de meiden aan de beurt. Eén voor één kregen ze hun tasje en toen ze de cheerleading shirts eruit haalden werden ze bijna gek van blijdschap! Maar….. er waren maar twee zakken in de kamer en de caretakers hadden hun cadeaus nog niet gehad… Sinterklaas had gelukkig nog een zak verstopt in de kamer van de mzungu’s. Toen we die zak naar binnen haalden begonnen de kinderen helemaal te gillen en te klappen, heel grappig. Eerst kreeg Kedrick z’n cadeau: ook een voetbal shirtje en broekje, daarna z’n broer Mwamba, voor hem hadden we ook een voetbalshirt met dezelfde bedrukking als de andere jongens. Charity kreeg een rok en hetzelfde shirt als de meisjes. De meisjes begonnen te klappen toen ze het uitpakte en waren erg blij dat ze hetzelfde shirtje had. Pijo kreeg schoenen, nou die reactie van hem was echt zo enthousiast en dankbaar dat ik er helemaal kippenvel van kreeg inclusief brok in m’n keel. Z’n dochtertje kreeg een mooi jurkje waarop iedereen zo begon te gillen zoals je Afrikaanse vrouwen weleens hoort doen. Z’n zoontje kreeg ’n broekje en bijpassend bloesje en z’n vrouw kreeg een foto van de hele familie in een mooie fotolijst. Voor Emannuel hadden we een lekker parfum gekocht waar hij ook heel erg blij mee was, hij zei later “Thank you so much, it’s a very valuable gift.” We hadden nog een voetbal en shirtjes voor de rest van het voetbalteam voor de jongens en twee kammen, twee spiegeltjes, make up en elastiekjes voor de meisje. Maar er zat nog een zak in waar mzungu’s op stond! Ook wij kregen een cheerleader shirtje en Joey een voetbaltenue. Iedereen trok meteen z’n shirt aan en voor de gelegenheid had Emannuel een liedje opgenomen waar iedereen op begon te dansen. Ik heb echt nog nooit zo’n vrolijke avond gehad waar iedereen aan meedeed. Op een gegeven moment draaiden ze het liedje waar ze altijd de dancebattles op doen. Mulenga begon op de tafel te dansen gevolgd door Sampa. Toen ging één voor één iedereen laten zien wat ze konden op de tafel…. Ook wij dus… Dit was echt hilarisch, zelfs Charity, Pijo en Emannuel kwamen aan de beurt. Het was echt heeeeeel erg leuk. Ik voelde me intens gelukkig en blij dat het zo’n geslaagde avond was. Dit hadden we niet verwacht.

Zaterdag was de eerste voetbalwedstrijd in de nieuwe shirtjes. Wat gaaf zag dat eruit! De coach was er ook heel erg blij mee en je merkte dat ze zich er goed in voelden. We zijn met een paar meiden gaan liften naar het voetbalveld met allemaal onze cheerleader shirtjes aan. We waren goed op tijd maar toen hoorden we dat het nog een uur duurde voor het begon dus we zaten lekker in de schaduw te wachten. De wedstrijd begon 1,5 uur later en meteen zaten ze goed in de wedstrijd, uiteindelijk is het 2-0 geworden voor ons. Terug zijn we begonnen met lopen tot er uiteindelijk een truck stopte met een paar jongens van de voetbal, we konden er allemaal in en meteen begon er één man allemaal dingen te zingen omdat ze gewonnen hadden. Echt zo gaaf! Het was een soort van yell op z’n Afrikaans. Toen we thuis kwamen gingen we lekker hamburgers eten…. EINDELIJK een echte cheeseburger! We hadden het plan om samen met Mwamba, de zoon van Charity van 19, uit te gaan in de stad maar er was nog geen stroom dus daar moesten we nog even op wachten. Uiteindelijk ging de stroom aan en hadden we best snel een lift te pakken. Met z’n allen opgepropt in een auto van een hele aardige man, alles ging goed tot err op een gegeven moment rook uit de motorkap kwam… Ze kwamen net uit Nakonde en hij was vergeten het water daar te checken. De motor was oververhit en we konden niet verder. Gelukkig was hij de dokter van het ziekenhuis in de stad dus zijn chauffeur kon wel wat water brengen. Niet lang daarna was hij er en konden we weer verder. In de club hier in de stad zou een feest zijn met optredens enzo. Dit kwam er op neer dat er een paar mensen gingen playbacken waaronder Emannuel met z’n nieuwe liedje. Dit was echt heel grappig! Het eerste liedje werd goed ontvangen maar tijdens het tweede liedje werd er niet meer gedanst en zat iedereen te wachten op de volgende act. Mwamba vond het wel heel erg leuk om daar met ons te zijn en ook Emannuel heeft een mooie avond gehad. De rest van de mensen die er waren, waren stuk voor stuk knetterlam en raar..

Zondag natuurlijk weer de was gedaan en voor de laatste keer lekker in de zon gelegen want het regent weer alsof we in Nederland zijn… Gister zijn we met de kinderen naar de watervallen hier in de buurt geweest, het was nog even onzeker door de regen maar ze wilden per se gaan en wij natuurlijk ook. De bus kwam wat later waardoor we zonder regen konden vertrekken. We waren de hoek nog niet om of ze gingen weer die mooie liedjes zingen, gelukkig heb ik het dit keer wel kunnen filmen! Daar aangekomen wisten ze meteen waar ze naartoe moesten en waar ze lekker konden zwemmen, we hebben daar de hele middag gezeten en uiteindelijk scheen de zon zelfs, heerlijk! Aan het eind kreeg ik alleen heel veel last van m’n buik en kon ik het niet echt aan om nog naar beneden te klimmen voor eigenlijk het mooiste uitzicht. Helaas…. Wel nog een groepsfoto gemaakt en na een paar uur zwemmen, spelen, voetballen en genieten, gingen we weer naar huis. Lekker in de Boma gegeten en vroeg naar bed.

Woensdag zijn we met de kinderen naar de Boma geweest om kleren te kopen voor de kinderen. We hadden groepjes gemaakt en iedereen kreeg hetzelfde bedrag om te besteden. Iedereen was uiteindelijk helemaal blij en ze hadden nieuwe broeken, schoenen, schooltassen, etc. etc.

Inmiddels zijn we weer een paar dagen verder omdat mijn computer in het internetcafé het niet deed. Gister teruggekomen uit Kasama waar we weer een stempel moesten halen in ons paspoort. Nou, dit keer ging het ook niet van harte. We kregen een uitbrander van hier tot Tokio omdat we eigenlijk een beetje de wet aan het omzeilen zijn door te zeggen dat we hier alleen maar visitors zijn. Ze hebben ons natuurlijk wel door dus wij raden alle nieuwe groepen aan om NIET naar Kasama te gaan voor je paspoort maar naar Nakonde omdat ze daar niet echt moeilijk doen. Helaas is daar alleen geen Shoprite en andere leuke winkels.. Gelukkig heb ik nu tot de 28e een stempel dus ik hoef me nu geen zorgen meer te maken. Sorry dat dit zo’n lang verhaal is geworden maar door technische omstandigheden is het helaas niet anders..

Maar om dit vrolijke verhaal nog vrolijker te maken, kan ik jullie mededelen dat onze Zambiaanse familie maandagnacht is uitgebreid met twee gezonde, super schattige lammetjes. Moedergeit Brownie en kinderen Spotify Sambal en Peggy Greyhound maken het goed en liggen nu heerlijk te slapen. En as we speak is er nog een 3e lammetje bijgekomen van een andere geit… Het is lente in Zambia!!