Kapicha en een random week - Reisverslag uit Chinsali, Zambia van Anne-Roos - WaarBenJij.nu Kapicha en een random week - Reisverslag uit Chinsali, Zambia van Anne-Roos - WaarBenJij.nu

Kapicha en een random week

Blijf op de hoogte en volg Anne-Roos

08 November 2012 | Zambia, Chinsali

Eindelijk was het dan zover! We konden de kinderen gaan vertellen dat we naar de Kapicha Hot Springs gingen. Op vrijdag vóór de filmavond begon was wel een goed moment en wát een reactie. Ze waren zo blij dat we gingen, ze begonnen te klappen en zeiden ‘Thankyou, thankyou ,thankyou!”. Er moest alleen nog wel vervoer geregeld worden want de chauffeur van de ene bus was ziek geworden en een ander was weer te duur etc. Gelukkig wist Emanuel nog wel iemand en konden we de volgende dag om 7 uur vertrekken. Toen begon het feest: met 30 man in een busje, het pakplan van opa was er niks bij. Ik zat gelukkig achterin met Kavindra op schoot, ik dacht dat ik het goed voor mekaar had maar zelfs zij werd na 2 uur een beetje zwaar, halverwege geruild met kleine Harriet, dat ging beter. De meiden waren echt zo lief in de bus, ze gingen voor ieder van ons een liedje zingen dat ze ‘grateful’ waren. Brok in m’n keel en tranen in m’n ogen, wat kan dat veel met je doen. Eindelijk allemaal de bus uit, benen strekken en van de omgeving genieten. Totaal anders dan hier, heel groen, bijna tropisch en een botanische tuin om de lodge heen en ja hoor, daar waren de hotsprings. Wát heerlijk om weer eens warm water te voelen en dan niet eens een douche maar een supergroot bad! Eerst lekker gespeeld met de kinderen die echt zó blij waren! Charity en Pijo (heb even gevraagd hoe je z’n naam schrijft) gingen ook het water in en deden mee met de spelletjes en waren ook superblij! Daarna werd het toch echt tijd voor de grote schoonmaak.

Haren wassen, conditioner, lekkere nieuwe zeep met rozengeur en goed schrobben met een washandje. Ik dacht dat m’n voeten bruin waren maar dat viel later ook wel weer mee, ze waren helaas weer roze, maar wat voelde ik me fijn. Heerlijk schoon en moe van het spelen konden we binnen in de lodge aan tafel gaan zitten waar een heerlijke lunch voor ons klaarstond. Nshima (off course), rundvlees (wel mals), koolsla, ei, tomaat. Superlekker en de kinderen waren helemaal onder de indruk. De Nederlandse kinderen kunnen trouwens nog wel wat van ze leren want we hadden cola voor ze gekocht die ze pas openmaakten toen we allemaal zaten, te schattig. Na het eten was het tijd voor een massale mega fotoshoot, bij de rivier, de hot springs, een huisje, het zwembad, overal wilden ze op de foto. Ook nog wat familiefoto’s natuurlijk met Ronald gemaakt. Toen werd het weer tijd om naar huis te gaan helaas… weer die bus in. Dit keer met kleine Kedrick op schoot die na 5 minuten al sliep. Gelukkig werd ie wel weer wakker dus had ik weer wat te doen achterin. Toen ik voor de tweede keer met m’n mond een scheetgeluidje maakte bij z’n oor zei hij: Hannarose, again, don’t. Wat een mannetje, heerlijk.

’s Avonds met Ronald weer niet gewonnen met ‘games’ (kaartspel) maar gelukkig wil hij nog wel m’n partner zijn. Daarna superleuk gedanst met alle kinderen en zelfs Charity danste dit keer mee. Mulenga, Steven en Junior hadden een soort van dancebattle met elkaar, hilarisch wat kunnen die jongens dansen! Vooral Mulenga, dat is best een stil jongetje maar als hij gaat dansen komt ie (letterlijk) helemaal los, wat hij met z’n heupen kan is echt ongelofelijk, Beyoncé zou nog jaloers op ‘m zijn. De avond afgesloten met Justin Bieber, die slaat hier ook erg goed aan.

Zondag was het weer wasdag en werden Anouk en ik uiteraard weer geholpen door ‘onze jongens’. Verder die dag gevliegerd en gechild. Ook nog naar de Boma en daar lekker geluncht met Kavindra en Anouk, mmmmmmNshima met kip. Is zeker m’n nieuwe lievelings. We hadden bedacht dat het leuk was om op maandag weer met de kinderen te eten dus we hadden twee mooie kippen uitgezocht die vervolgens totaal in paniek bij ons in de auto zaten. Deze hadden duidelijk geen zin om opgegeten te worden. Ze scheten zeven kleuren met geluidseffecten waarop Anouk in haar beste Bemba tegen de chauffeur zei dat het de kippen waren en niet zij.

Maandag weer verder met het onderzoek, we gingen observeren bij een guidance les wat erop neer kwam dat de lerares de regels van de examens uitlegde. Het is echt veel moeilijker dan verwacht om op een goede manier achter alle informatie te komen die ook echt waar is. Alleen op die manier kunnen we hun feedback geven en een alternatief aanbieden of in ieder geval een set tools aanleveren om het te verbeteren.

Toen kon ik het echt niet meer aanzien dat de kippen nog leefden dus ik had Ronald en Chansa gevraagd of ze ze alsjeblieft wilden doodmaken, gelukkig vinden ze dat prima om te doen maar deze keer vond ik het best lastig om naar te kijken. Misschien omdat ik al best een band met ze had doordat ik ze zelf had gekocht en bij ze in de auto had gezeten enzo… Ronald had een pannetje voor zichzelf gemaakt met de voeten en ingewanden en wilde weer bij ons aan tafel zitten. Was erg gezellig en Charity en Chanda hadden weer heerlijk gekookt. Sylvia kwam ook nog even bij ons langs en nam me apart om plannen te maken voor Anouk haar verjaardag. Zo lief dat ze dat wil doen! Ze zag dat ik goed met haar omga dus ik word bij haar plannetje betrokken. Ben benieuwd!! 5 vallende sterren gezien en de Melkweg is er weer!

Inmiddels is het wel weer warm geworden… Was dit het regenseizoen? Zit ik met m’n twee lange broeken, wollen deken en tweedehands trui! Weer naar de Boma geweest, dit keer ook lekker geluncht en op internet foto’s op Facebook gezet. Wij hebben echt zo’n ander project dan de andere groepjes! Maar ik ben ontzettend blij, gelukkig en dankbaar dat ik hier ben geplaatst. Ik leer hier zo veel en ontmoet zulke bijzondere mensen! In de groep is het soms wel lastig maar het komt goed. 7 persoonlijkheden in zo’n hechte gemeenschap is ook best wat, ach, af en toe maar even tot 10 tellen. Die hechte gemeenschap brengt ook weer het volgende gevaar met zich mee dat ik iedereen zo ontzettend ga missen, gelukkig heb ik ook daar al een plannetje voor bedacht, kan ik alleen nog niets over loslaten. No worries, ik neem ze niet mee naar Nederland.

Woensdag hebben we de chief op bezoek gehad. Toen we daar de vorige keer waren had hij gevraagd of wij met hem naar de Chipoma Falls wilden aangezien dat ook onder zijn chiefdom valt. “Off course canabesa!” (uwe hoogheid in Bemba) Hij reed zelf en wilde meteen weer een krat bier voor ons kopen.. Is dat omdat we Nederlands zijn? Helaas moesten Anouk, Kavindra en ik eerder weg omdat we een afspraak hadden om een andere guidance les te gaan kijken. Dat was echt heel erg leuk en we hebben de leraar complimenten gegeven over zijn stijl. Later had ik nog een gesprekje met hem dat we samen met hem de andere docenten willen motiveren om ook meer op zijn manier les te geven. Toenzeihij: “Yes off course, old brooms sweep better.” Dat was niet helemaal de reactie waar ik voor ging. Maar hij was wel heel blij dat we het zo goed vonden. Eenpaar quotes uitzijn les:

“If you trust your God given vehicles, it’s ok.” Lopend naar school is ook goed
“What are we supposed to do on the day of exams? Pray to God”
“Do not involve yourselves in any dangerous activities during exam period.”
“What are you supposed to do at the end of each paper? Thank God.”

Verder weer lekker gezwommen in de rivier, water gehaald met Sylvia. Ze is heel blij dat het dorp nu een pomp heeft want dat water kan ze zo drinken en t water uit de rivier moet eerst gekookt worden. Voetbal gekeken en een hele gezellige avond gehad met Ronald, Anouk en Chansa. Thanks voor alle lieve reacties, vind het heel leuk om te lezen en fijn dat jullie mijn blog lezen. Hoe is het daar in Nederland? We hebben van de Chief gehoord dat Obama heeft gewonnen in Amerika, hoe was het feestje Job? Volgende week schrijf ik weer wat! XX

  • 08 November 2012 - 10:47

    Mama:

    Lieve Roos, wat een schitterend verhaal weer, wat maken je veel mooie dingen mee zeg!Ik ga vanmiddag alles wer aan papa laten lezen. Over die plannen waar je nog niets over kan zeggen, wil ik geloof ik nog niets weten. Je hebt hier ook nog heel veel te doen, :-) Die chief ziet het wel zitten met jullie geloof ik, is hij getrouwd?? Is het misschien de Lariam die je doet hechten aan de "zevenkleurenschijtende op schootzittende kippen" of de brandende zon, of mis je ons gewoon en zoek je een alternatief??? Ik weet niet of Job je kan antwoorden want internet is nog niet ok en er was alweer een storm nu zelfs met sneeuw, dus het feestje van Obama zal niet helemaal gevierd kunnen worden. Lief, heerlijk om te lezen allemaal, ik spreek je snel weer en GENIET XXX

  • 08 November 2012 - 20:11

    Kaatje Afrikaatje:

    Vreselijke fijne verhalen weer. En die foto's! Oh oh dit ga je missen vrees ik......
    Liefs, geniet, houd ons op de hoogte! K.

  • 08 November 2012 - 20:11

    Kaatje Afrikaatje:

    Vreselijke fijne verhalen weer. En die foto's! Oh oh dit ga je missen vrees ik......
    Liefs, geniet, houd ons op de hoogte! K.

  • 13 November 2012 - 17:46

    Job:

    Ha lieve Roos,

    Wat een gave verhalen en wat schrijf je ontzettend leuk! Ik hoor het je bijna vertellen op de bank bij mama in Soestduinen.
    Hier is nu twee weken na Sandy eindelijk mn internet gerepareerd (ja ik weet, dat is natuurlijk een miniscuul probleem vergeleken bij jouw manier van leven daar). Vorige week hadden we een sneeuwstorm en dit weekend was het zonnig en bijna 20 graden. I know, die shit is echt craycray.
    Vorige week waren Davine, Splynter en Emmelie hier en dat was onwijs gezellig. Ik had alle echt toeristische dingen bewaard dus in een week gingen we van de Empire State building naar alle musea en naar Wicked en naar de Opera en toen cocktails drinken in het Plaza hotel. Het was heel fijn om hier weer mensen te hebben die me echt door en door kennen waar je verder niet je best voor hoeft te doen. Maar dat zorgde er ook wel voor dat ik jou, papa en mama en Thijs, Char en Kiki weer miste. Gelukkig gebeurt hier altijd zo veel dat je daar niet lang de tijd voor had. Zo zat ik vandaag in de metro naar school omdat het regende, en toen kwamen er vier oude mannen de coupe binnen. Eén van hen begon te roepen: "Ladies and Gentlemen!", wat meestal betekent dat ze gaan vertellen hoe lang ze in het leger hebben gezeten en dat ze het land hebben gediend en nu heel zielig zijn want ze hebben geen huis of zorgverzekering. Dit is meestal voor mij een teken dat ik heel hard naar buiten of in de krant moet gaan kijken want anders zien ze dat ik ze zielig vind en dan moet ik wel geld geven, maar nu gingen ze niet zo'n verhaal ophangen maar ineens een heel gaaf meerstemmig gospellied zingen. En toen werd ik blij en toen gaf ik wel geld en gaven ze me allemaal een boks. Dus dat was leuk.

    Lieve roos, ik geniet zo van je verhalen en je foto's! Hoop dat jij ook geniet! Liefs, Job

  • 13 November 2012 - 17:46

    Job:

    Ha lieve Roos,

    Wat een gave verhalen en wat schrijf je ontzettend leuk! Ik hoor het je bijna vertellen op de bank bij mama in Soestduinen.
    Hier is nu twee weken na Sandy eindelijk mn internet gerepareerd (ja ik weet, dat is natuurlijk een miniscuul probleem vergeleken bij jouw manier van leven daar). Vorige week hadden we een sneeuwstorm en dit weekend was het zonnig en bijna 20 graden. I know, die shit is echt craycray.
    Vorige week waren Davine, Splynter en Emmelie hier en dat was onwijs gezellig. Ik had alle echt toeristische dingen bewaard dus in een week gingen we van de Empire State building naar alle musea en naar Wicked en naar de Opera en toen cocktails drinken in het Plaza hotel. Het was heel fijn om hier weer mensen te hebben die me echt door en door kennen waar je verder niet je best voor hoeft te doen. Maar dat zorgde er ook wel voor dat ik jou, papa en mama en Thijs, Char en Kiki weer miste. Gelukkig gebeurt hier altijd zo veel dat je daar niet lang de tijd voor had. Zo zat ik vandaag in de metro naar school omdat het regende, en toen kwamen er vier oude mannen de coupe binnen. Eén van hen begon te roepen: "Ladies and Gentlemen!", wat meestal betekent dat ze gaan vertellen hoe lang ze in het leger hebben gezeten en dat ze het land hebben gediend en nu heel zielig zijn want ze hebben geen huis of zorgverzekering. Dit is meestal voor mij een teken dat ik heel hard naar buiten of in de krant moet gaan kijken want anders zien ze dat ik ze zielig vind en dan moet ik wel geld geven, maar nu gingen ze niet zo'n verhaal ophangen maar ineens een heel gaaf meerstemmig gospellied zingen. En toen werd ik blij en toen gaf ik wel geld en gaven ze me allemaal een boks. Dus dat was leuk.

    Lieve roos, ik geniet zo van je verhalen en je foto's! Hoop dat jij ook geniet! Liefs, Job

  • 13 November 2012 - 17:46

    Job:

    Ha lieve Roos,

    Wat een gave verhalen en wat schrijf je ontzettend leuk! Ik hoor het je bijna vertellen op de bank bij mama in Soestduinen.
    Hier is nu twee weken na Sandy eindelijk mn internet gerepareerd (ja ik weet, dat is natuurlijk een miniscuul probleem vergeleken bij jouw manier van leven daar). Vorige week hadden we een sneeuwstorm en dit weekend was het zonnig en bijna 20 graden. I know, die shit is echt craycray.
    Vorige week waren Davine, Splynter en Emmelie hier en dat was onwijs gezellig. Ik had alle echt toeristische dingen bewaard dus in een week gingen we van de Empire State building naar alle musea en naar Wicked en naar de Opera en toen cocktails drinken in het Plaza hotel. Het was heel fijn om hier weer mensen te hebben die me echt door en door kennen waar je verder niet je best voor hoeft te doen. Maar dat zorgde er ook wel voor dat ik jou, papa en mama en Thijs, Char en Kiki weer miste. Gelukkig gebeurt hier altijd zo veel dat je daar niet lang de tijd voor had. Zo zat ik vandaag in de metro naar school omdat het regende, en toen kwamen er vier oude mannen de coupe binnen. Eén van hen begon te roepen: "Ladies and Gentlemen!", wat meestal betekent dat ze gaan vertellen hoe lang ze in het leger hebben gezeten en dat ze het land hebben gediend en nu heel zielig zijn want ze hebben geen huis of zorgverzekering. Dit is meestal voor mij een teken dat ik heel hard naar buiten of in de krant moet gaan kijken want anders zien ze dat ik ze zielig vind en dan moet ik wel geld geven, maar nu gingen ze niet zo'n verhaal ophangen maar ineens een heel gaaf meerstemmig gospellied zingen. En toen werd ik blij en toen gaf ik wel geld en gaven ze me allemaal een boks. Dus dat was leuk.

    Lieve roos, ik geniet zo van je verhalen en je foto's! Hoop dat jij ook geniet! Liefs, Job

  • 13 November 2012 - 17:47

    Job:

    Sorry, dat ging per ongeluk dat het er drie keer staat en nu kan ik ze niet meer weghalen!

  • 14 November 2012 - 12:29

    Daphne Visser:

    Hoi Anne-roos,
    Je kent mij niet, maar ik ben vorig jaar ook met Global Awarenness naar Kalwala’s village geweest. Wat ontzettend herkenbaar je verhalen. Heel leuk om te lezen hoe het nu gaat in het dorp en met de mensen daar. Stiekem ben ik wel een beetje jaloers, ik zou zo weer terug gaan!
    Welke onderzoeken doen jullie daar in Zambia? De pomp doet het weer zo te lezen? ;)
    Zo te horen zijn jullie lekker aan het genieten, tot hoelang zijn jullie nog in het dorp? Als je er bent rond sinterklaastijd, is het erg leuk om het met de kids te vieren. Haha hebben wij vorig jaar gedaan en alle kinderen geloven er heilig in! ;)
    Groetjes aan Pijo en Charity en alle kids daar! Daphne

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Anne-Roos

Actief sinds 18 Sept. 2012
Verslag gelezen: 218
Totaal aantal bezoekers 8643

Voorgaande reizen:

28 September 2012 - 28 December 2012

Mijn eerste reis

Landen bezocht: