Kasama, Afunika en een enerverende ochtend

Hehe de energie is eindelijk weer een beetje terug. Na het feestje van vorige week zaterdag moest ik echt even bijkomen. Maandag was de echte verjaardag van Anouk maar hebben we eigenlijk niet zo veel gedaan. Naar de boma om boodschappen te doen waar we Clement onder ogen moesten komen… Wij halen altijd boodschappen bij hem en zaterdag kwamen wij hem ineens tegen in de kroeg. Wij natuurlijk een beetje aangeschoten maar hij was echt ladderzat. Eerst gezellig met z’n allen gedanst maar op een gegeven moment was het zo erg dat hij buiten tegen een muurtje aanstond en in slaap viel, daardoor z’n bierflesje op de grond liet vallen, maar hij bleef doorslapen… Best genant. Maar ja, zonder cola overleven we niet dus we moesten wel naar binnen. “Hi Clement, how are you?” “Good!”“Better than yesterday?” Ik zag een soort van glimlach terwijl hij hierop antwoorde maar waarschijnlijk dacht hij, oh shit, ik hoop niet dat ze me hebben gezien…… Gelukkig helpt hij ons nu wel meteen als we daar zijn, daar iszaterdag dan wel weer goed voor geweest. Verder hadden we wat tomaat en ui voor Pijo gehaald dus hij had een lekkere lunch voor ons gemaakt. Ooooohhh die Nshima met kool is zo lekker, dat ga ik echt missen! Nooit gedacht…

En aan alle hitte komt een eind, donkere luchten pakten zich samen boven Kalwala’sVillage en het kwam zeker een uur met bakken uit de hemel. T is nog niet heel erg afgekoeld maar het was wel even lekker. Nu regent het af en toe of is het bewolkt maar ’s ochtends is het altijd lekker zonnig. Dinsdag weer verder met het project, we hebben alles wat we willen zien kunnen combineren in één lessenserie. Hopelijk gaat het zo werken want eigenlijk wil ik ook nog het liefste dat ze naar een 50 minuten rooster gaan maar ik weet niet zo goed hoe we dat moeten aanpakken. Het is niet niks als een school van schooltijden verandert maar we zien dat de 40 minuten die ze nu hebben veel te kort zijn om optimaal aandacht aan álle leerlingen te geven. Ik maak me alleen nog een beetje zorgen over “We’llseehow we implement it.”

Dan maar weer even de was doen.. De jongens hebben nu examens dus ik was op mijn eigen wastalent aangewezen. De kloven staan in mijn handen maar ik was precies voor de volgende regenbui klaar. Ik krijg hier echt steeds meer waardering voor alle gemakken die we in Nederland hebben. Ik kan me niet meer voorstellen dat ik ooit nog zal zeggen dat ik geen zin heb om de was te doen. Wat is er zo vervelend aan een knop in drukken?! ’s Avonds weer met de kinderen gegeten. Di keer geen kip voor ze gekocht maar een gekookt eitje erbij. Mjammjam…

Woensdag voelde ik me echt niet lekker, hele tijd buikpijn maar toch maar naar de Boma om lekker te lunchen. Of we een half uur konden wachten tot de rijst klaar is. Waarom niet.. Een half uur werd een uur maar het was het wachten waard. Terug gelift in de laadbak van een vrachtwagen en we waren gelukkig precies op tijd. 5 minuten nadat we thuis waren aangekomen begon het zoooo hard te regenen. Daarna hebben we plannen gemaakt voor Sinterklaas.

En toen was het tijd voor Kasama! We waren op tijd in de Boma om een plekje in de bus te scoren en om half 12 konden we vertrekken. We hadden alleen een beetje een rare bus te pakken. Elke keer als de motor uit was en ze weer wilden vertrekken, moesten alle mannen de bus eerst een stukje duwen. Heel apart. Normaal gesproken doen we over het stuk voor de rivier 3 uur maar na 4 uur rijden dachten en hoopten we dat we een andere route hadden genomen, de rivier was namelijk nog steeds niet in zicht. Half uur later zien we ineens die verdomde rivier in de verte… Dit gaat nog wel even duren. Boven op de heuvel stopte de auto zodat we er weer in konden maar die bus moest natuurlijk geduwd worden. Het ging ongeveer zo: mannen proberen de auto de heuvel op te duwen, auto start niet, auto rolt naar beneden de greppel in, mannen proberen weer te duwen, auto start niet, man heeft briljant idee om de auto te draaien zodat je de heuvel kan gebruiken om vaart te maken, dit lukt en de auto draait om en wij kunnen instappen. We kwamen om half 7 aan in Kasama waar we al gauw Malamba zagen dus we konden op weg naar onze cheeseburger die we van tevoren bij hem hadden besteld. Na 10 minuten kwamen onze borden en het zag er veelbelovend uit! Maar waar was de hamburger? Niet onder de kaas. Even navragen bij Malamba. Blijkbaar verstaan zij onder een cheeseburger een broodje kaas…. Het was wel lekker, dat dan weer wel. Naar het hotel gegaan om even op te frissen en na heel veel twijfelen toch besloten om even de stad in te gaan. We begonnen bij een club waar we de vorige keer ook waren, dit was alleen deze keer echt verschrikkelijk! Super dronken mannen die aan Anouk gingen vragen wie haar ‘owner’ was. Hier had ik écht geen zin in. Had ook die dag mn malariapil ingenomen dus was begonnen met een colaatje. Eigenlijk wilden we wel naar huis maar we vroegen aan Malamba waar hij nog naartoe wilde en hij zei dat er in een andere club een concert was van Afunika, blijkbaar een bekende Zambiaan (de moeite waard om even op te zoeken op YouTube). Dat vonden we natuurlijk wel leuk en we gingen met hem mee. Een vriend van hem had een auto en hij reed ons daar naartoe, gelukkig is alles in Kasama echt heel dichtbij elkaar dus we waren er zo. Het was wel echt fijn want Malamba is echt een man die je kan vertrouwen, hij vraagt niet om geld, zegt geen rare dingen en als je een beetje wordt lastig gevallen dan heeft hij dat meteen in de gaten en doet ie er wat aan. Zijn vriend Rick betaalde het kaartje voor ons en we konden naar binnen. Het was best een gave club, wel super heet binnen. Na een half uur begon het concert en het was echt super leuk. We herkenden ook allemaal liedjes die de kinderen hier thuis draaien. Leuke mensen en super gelachen om de travestiet achtige achtergrond danser. Toen was het tijd om naar huis te gaan want we waren hier tenslotte om boodschappen te doen dus we moesten vroeg op de volgende dag. PrettyRicky bracht ons naar huis en op de heenweg had ik al een beetje door dat hij wel van boybands hield dus ik vroeg of hij een cd had van Westlife. Die had hij en hij wilde meteen zijn lievelingsliedje opzetten. Toen zei ik: ‘I wannagrowoldwithyou” waarop hij antwoorde “No problem.” Hij had geloof ik alleen niet in de gaten dat dat mijn lievelingsliedje van Westlife is en dat het geen liefdesverklaring van mijn kant was. Aan het eind van de rit mocht ik de cd hebben, echt heel lief! Ben nog nooit zo blij geweest!

Heerlijk geslapen en lekker ontbeten. Toen we om half 9 de deur uit liepen kwam daar Malamba al aan.Snel kaartjes voor de bus terug geregeld en het shoppen kon beginnen. Hele leuke dingen voor de kinderen gekocht en wat voor Sylvia en mezelf. Wat is het toch heerlijk om gewoon in een supermarkt te lopen. Echt genieten. Dit keer heb ik me wel kunnen inhouden en vooral dingen voor de groep en de kinderen gekocht. Daarna afscheid genomen en de reis terug kon beginnen. Waarom hebben we deze bus nog nooit eerder gehad!? Echt een hele fijne bus met zachte stoelen en beenruimte, geen zakken kapenta, heerlijk. Er zat zelfs iemand naast me die oprecht heel lekker rook. De chauffeur had de vaart er goed in en 4,5 uur later waren we thuis waar we letterlijk met open armen werden ontvangen door de kinderen. We werden geknuffeld door de meiden en toen kwamen de jongens..En ze hadden allemaal hun haar afgeschoren!! Dit was niet leuk! We hadden alvast wat cadeautjes gegeven (veters voor de jongens, 1 zaklamp voor de hele groep en nagellak voor de meiden) maar toen kwam Kedrick wat beteuterd naar ons toe. Hij had ons voordat we gingen verteld dat Tom en Jerry z’n lievelingsfilm was en die hadden we in Kasama gekocht. Hij kwam onze kamer binnen met een super verdrietig gezichtje dus ik vroeg nog een keer wat z’n lievelingsfilm was en hij kreeg ineens een hele grote smile en zei “TOM EN JERRY” Ik heb hem nog nooit zo blij gezien en hij wilde meteen aan de andere kinderen laten zien wat hij had gekregen. ’s Avonds Spirit gekeken, echt een supermooie film! We waren weer helemaal blij dat we thuis waren.

Verder heb ik vanochtend echt heeeeeel erg in mn vinger gesneden. Er kwam zo veel bloed uit dat ik helemaal ging trillen, duizelig werd en super ging zweten. Toch maar weer een bezoekje aan de kliniek.. Ik mocht zitten op een plastic stoeltje en de dokter zat op z’n knieën op de grond met een teiltje waar mijn bloed langzaam in druppelde. Toen kwam de nurse met het briljante idee om het bloeden te stoppen met tafelzout…. IIIEEEEWWWW Op wonderbaarlijke wijze stopte het ineens met bloeden, alsof mijn lichaam wist dat ik geen zin had in zout in mijn wond. Toen kreeg ik een klodder zilver sulfide crème erop en nu zit ik de hele tijd met m’n vinger in de lucht grapjes te maken dat ik een vraag heb.. Al met al een enerverende ochtend.

Tot het volgende verhaal!