Kerk, Chief en Independance day!

Hallo lieverds!!

Door een stroomstoring vorige keer is mn berichtje wat later dan gepland en dus ook wat langer...

Ik ga even wat vertellen over de afgelopen twee weken maar wil eerst even kwijt wat er net is gebeurd. KAvindra en ik hadden een lift geregeld, halverwege stopt de auto!! Hij had niet zoveel benzine meer dus we moesten uitstappen. WIj dachten dat we de laatste 6 kilometer moesten lopen maar eerst moesten we de auto de andere kant uit duwen. Toen dat was gebeurd zei de chauffeur dat we weer in mochten stappen maar die auto stond de verkeerde kant op... Hebben we de rest van de berg in z'n achteruit gereden!! Het was hilarisch! WIst niet wat me overkwam.

Maar goed, vorige week vrijdag:
vrijdag is omgedoopt tot movie night, we hadden de DVD van Shrek gekocht, cola en koekjes en de kinderen hadden de woonkamer in de ideale filmopstelling gezet. Ronald, weesjongen van 14 had een plekje voor mij naast hem bewaard en wilde heel graag dat ik naast hem kwam zitten, zo lief haha! Nou, DVD in de laptop, blijkt het een Keniaanse naaktfilm te zijn. Terwijl er toch echt een plaatje van Shrek op de DVD staat.. Dan maar een andere film. "Rio" echt een aanrader! Ze vonden het uiteindelijk superleuk en voor de eerste keer bleven ze wakker tot het eind.

Zaterdag begon om 9 uur in de kerk. Het was de kerk waar de kinderen en de headmaster altijd naartoe gaan en dat is de 7th Day AdventistsChurch. Niet iets wat ik graag zou doen in Nederland maar in het kader van ‘cultuur snuiven’ ben ik overal wel voor te porren. We kwamen binnen en er waren twee meisjes heel vals aan het zingen in een andere taal van Zambia dus wij begrepen er natuurlijk niks van en omdat het ook niet echt zuiver was, konden we er helemaal niet echt van genieten. Toen kwamen de hymn boekjes tevoorschijn en begon de hele kerk te zingen, dat was wel erg mooi. Vervolgens kwam er een soort gezondheidspraatje wat dit keer ging over de functie van witte en rode bloedcellen…. Ik snapte de connectie ook niet echt. Toen kwamen de voorgangers met een mooi verhaal over je leven beteren enzo. Dit was op zich wel bijzonder omdat deze voorgangers vrouw waren en dat niet overal in Zambia mogelijk is om als vrouw zo’n functie te bekleden. Daarna was er een bijbelles, oh my god ik had iets heel anders in gedachten haha! Toen de bijbelles was afgelopen moesten wij (de Nederlanders) en 6 Afrikaanse vrouwen naar voren komen en moesten we een papiertje pakken. Op elk papiertje stond een nummer en dat correspondeerde weer met een nummer dat de Afrikaanse vrouwen op hun papiertje hadden. Zo werd bepaald wie onze “AfricanMothers” werden, want iedereen heeft overal een moeder nodig, volgens de pastoor. Hilarisch! Mijn moeder heet Mabel, waar ik als koningshuisliefhebber ERRUG blij mee ben. Natuurlijk meteen nummers uitgewisseld en we hebben geluncht in een restaurantje van de moeder van Jill waar we ’s avonds ook nog de meest heerlijke kip en patatjes hebben gegeten.

En toen was het eindelijk zover! We mochten de chief ontmoeten. De chief is een soort opperhoofd van de dorpjes die bij Chinsali horen en wij horen daar ook bij. Zoals hij zelf zijn ‘chiefdom’ noemt.
Eerst een dikke kip kopen als cadeau voor de chief. Peyo (een van de andere caretakers) en Emanuel gingen mee en gelukkig is Peyo heel erg goed met kippen dus zelfs toen het zakje waar de kip in zat kapot ging, bleef hij lekker rustig op schoot zitten bij hem en is hij goed aangekomen bij de chief. Als je daar aankomt moet je eerst bij de slagbomen wachten en al je cadeaus geven aan de bewaking. Dan gaat hij naar de chief en vraagt of hij onze cadeaus accepteert. Gelukkig was dit het geval en mochten we naar binnen. Peyo en Emanuel gingen voor en ik dacht dat je alleen moest knielen voor de chief maar blijkbaar moet je ook nog in je handen klappen en één keer op je linkerzij rollen en één keer op de andere.. Dit heb ik maar even achterwege gelaten behalve dat ik netjes op beide knieën in m’n handen aan het klappen was. Vervolgens moesten we op leeftijd gaan zitten dus ik zat tegenover de chief en de jongste aan de andere kant naast hem. Hij vroeg wat we allemaal voor studie deden en voor de rest van de middag werd ik aangesproken met ‘teacher’. Hij had hele interessante verhalen en wilden veel van ons weten. En toen… kwam de drank op tafel. Eerst een biertje dan maar, nog een biertje want je mag niet weigeren. Op dat moment begon het zo ontzettend hard te regenen! Zo hard dat we hem niet meer konden verstaan. Onweer, windvlagen… hij vond het in ieder geval een ‘blessing’. En na die biertjes moet je naar de wc. In de hoop dat zo’n chief een heel net wc’tje met misschien wel wc papier heeft liepen we achter zijn kleindochter naar buiten naar alles waarvan je niet hoopt dat DAT de wc is. Een hutje zonder dak, zonder vloer, niet eens een gat! Het was een ervaring, dat dan weer wel.

Toen was het tijd voor (nog een) lunch. Zijn vrouw had Nshima gemaakt, lekkere groente en iets wat eruit zag als lekker gekruid vlees. Nadat ik mijn stukje ophad vroeg ik toch maar even aan Peyo wat het was. “That was cowintestines!” Great.. ik heb dus net een koeiendarm opgegeten. Gelukkig maakte de whiskey cola die we daarna (om half 4 ’s middags) kregen dit weer helemaal goed en mocht ik na een fotosessie op het bordes VOORIN zitten in zijn busje die ons terug naar huis bracht. En dat allemaal omdat ik ‘teacher’ ben. Als dank kregen we een doos wijn en de fles whiskey mee naar huis. Now, THIS is Africa!

Zondag wasdag!
Ik had bedacht dat ik mn bed ging wassen en (eindelijk) mijn hoekje een beetje ging opruimen. Toen ik een trui weghaalde kronkelde daar een hele mooie groene, giftige babyslang!! In één seconde stond ik buiten om Chansa te halen die altijd voor ons de vieze beesten weghaalt en zelfs hij vond het eng. Maar de slang was nergens meer te vinden, alles overhoop gehaald en uiteindelijk kon de slang na een paar flinke trappen van Chansa en Mundu, buiten westen naar buiten worden gebracht. Dit- nooit- meer! Meteen alles in mn tas gedaan, alles netjes dicht etc. Stel je voor je grijpt ineens in zo’n beest als er geen licht is ’s avonds…. Het enige wat er nu nog kruipt zijn een paar (soms heeeeele grote) spinnen en een muis..

Nou, na het slangenavontuur eindelijk alle was verzameld en we gingen op weg naar de rivier met Chansa en Ronald. Ik was nog geen 2 seconden bezig of m’n beddengoed werd door de jongens gewassen en om eerlijk te zijn, ik had het zelf nooit zo schoon gekregen. Echt lief. Ik had m’n ondergoed maar wel even gauw uit het tasje gehaald want ze gingen alweer verder met m’n andere was..

’s Middags kwam Sylvia, dat is de vrouw van een leraar van onze school en we zijn vriendinnen met haar geworden. Ze heeft 4 kinderen en ze wilde heel graag dat we een keer met haar kindjes zouden zwemmen. Ze had beloofd dat ze scones zou maken met stukjes banaan erin. Ze houdt namelijk erg van bakken en wilde het voor ons uitproberen. Zo lekker! Ze maken hier elke dag scones die ze ook aan de schoolkinderen verkopen maar met banaan waren ze erg lekker. Al met al een heel leuk weekend gehad!

Dinsdag heb ik mijn eerste les gegeven aan grade 8, deze kinderen zijn ongeveer 15/16. Was heel erg leuk! Ze stonden op toen ik binnenkwam en ik realiseerde me dat ík moest zeggen wanneer ze weer mochten gaan zitten, echt een heel raar gevoel. Ze waren allemaal stil tijdens de uitleg en ze zeiden dat ze het allemaal begrepen maar daar moeten we nog even aan gaan werken..

Woensdag was het INDEPENDANCE DAY! We hadden besloten dat we met alle kinderen ‘de stad’ in gingen om naar de activiteiten te gaan. We hadden de kinderen verdeeld in groepjes en per groep gingen we naar de weeg om te liften. Toen het laatste groepje ging, stond het eerste er nog en gelukkig kwam er toen een truck aan waar met z’n allen in konden. Tussen de dozen met luiers en kratten frisdrank kwamen we aan en konden meteen achter de optocht aanlopen. Aan het eind was het ‘festivalterrein’ en werd het volkslied gezongen, daarna waren er zang en dans acts en ze houden hier erg van speeches dus er was een speech van ongeveer een half uur. Anouk en ik wilden even ergens gaan zitten en we werden meteen aangeschoten door een vrouw die vroeg of wee een zitplaats zochten. “Ja! Graag!” We werden meegenomen naar de tent waar alle hoge piefen van Chinsali zaten en hebben heerlijk in de schaduw op een zachte stoel van een paar acts kunnen genieten. Het voelde toch wel heel raar om de rest in de brandende zon te zien staan dus we zijn maar weer weggegaan. ’s Middags was er nog een voetbalwedstrijd waar ik geen zin in had dus ik ben met Charity, Junior en Remy weer teruggegaan. Gelukkig maar want om 3 uur was de wedstrijd nog steeds niet begonnen en ze waren pas om 19.00 thuis.. Ik had lekker soep voor ze gekookt en later werd ik door Ronald gevraagd of ik samen met hem Nshima en kapenta wilde eten.. “Eet!” zei hij, echt té schattig.. Later wilde hij nog met me op de foto, maar maak jullie geen zorgen, hij is pas 14 haha! ’s Avonds lekker een kaartspelletje gedaan met ze en natuurlijk wilde hij met mij in een team. Helaas hebben Anouk en Chansa WEER gewonnen dus we moeten nog even oefenen.

Verder zijn we lekker bezig met interviewen en een manier te vinden om de leraren hier meer bewust te maken van het nut van individuele aandacht in de les maar omdat er niet genoeg materialen zijn, hebben ze meer tijd nodig in de les om alle opdrachten en theorie op het bord te schrijven dus blijft er geen tijd over voor individuele hulp. Dit willen wij heel erg graag aanpakken maar het is erg moeilijk om tot de leraren door te dringen.

Zondag gaan we met z’n zevenen naar Kasama om de stempel te halen en westerse inkopen te doen. Dit was het zo’n beetje voor nu, hoop dat het met jullie allemaal goed gaat. Superleuk om jullie reacties te lezen! Job, ben echt onwijs blij voor je dat je een stage hebt bij UN! Echt, heeeeeel erg trots op je! Papa: dank je wel voor je lieve berichtje, mis je wel hoor!

XX